ACTIVERING
Activeringscoaches van wmo radar begeleiden (coachen) werkzoekenden met een verplichting Prestatie010 naar een zinvolle, maartschappelijke besteding van hun dag welke is gericht op persoonlijke ontwikkeling (ontwikkeling naar grotere zelfredzaamheid en/of betaald werk). Wij gaan met mensen in gesprek, dragen ideeen aan, stimuleren tot zelf nadenken/doen. Leefwereld van werkzoekenden, m.a.w. eigen buurt/wijk/gebied en zo veel mogelijk eigen invulling door de werkzoekenden (mensen) zijn hierbij het vertrekpunt.
Ten aanzien van bovenstaande inzet werken de activeringscoaches van wmo radar nauw samen met de afdeling Prestatie010 van gemeente Rotterdam, overige teams van wmo radar en het belangrijkst, uiteenlopende partners in het gebied. Van Huizen van de Wijk tot sportverenigingen en van buurt- tot groeninitiatieven. Kortom: jij en ik, samen vooruit!
Domein Activering
Doelgroep Activering
Het doel van de gemeente Rotterdam is om het bijstandsvolume structureel te laten dalen door het activeren van werkzoekenden. Het is de bedoeling dat er van 38.000 naar 30.000 werkzoekenden gaan aan het einde van de collegeperiode (medio 2022).
Maatschappelijke participatie door het doen van een Prestatie010(tegenprestatie) is de norm voor wie de stap naar werk nog een stap te veel is. Door deze wijze werken Rotterdammers aan arbeidsontwikkeling en wordt op die manier de afstand tot de arbeidsmarkt verkleint. Hierdoor wordt iedere burger gestimuleerd om mee te doen in de Rotterdamse samenleving
- Nieuwe aanmeldingen: werkzoekenden uit doelgroep Prestatie010 welke via activeringsconsulentzijn aangemeld bij welzijn.
- Zelfmelders: werkzoekenden uit heel Rotterdam (vanuit zowel doelgroep Prestatie010 als doelgroep cluster W&I) die zelf bij welzijn aankloppen om deel te nemen aan een traject en/of het verrichten van mantelzorg/vrijwilligerswerk.
- Zittend bestand: werkzoekenden vanuit doelgroep Prestatie010 die reeds actief zijn bij welzijn.
Dit kan middels vrijwilligerswerk & mantelzorg (minimaal 6 maanden) en deelname aan activiteiten & structureel werken aan belemmeringen (minimaal 3 maanden).
Elke werkzoekende zet hierbij een basis stap, of stappen vooruit, qua maatschappelijke participatie dat 2 keer per jaar wordt gemeten door de participatielader. Behalve als de persoonlijke omstandigheden van werkzoekenden hier aantoonbaar geen aanleiding toe hebben gegeven
GALLERIJ
Jurrian van Dijk
Domeincoördinator Activering/Participatie
Mijn motto:
‘Niet lullen, maar poetsen’
T: 06-55 46 34 81
E: j.vandijk@wmoradar.nl
Gebied
Delfshaven
Je kunt bij mij terecht voor
Activering (Coaching), Financiële Ondersteuning, Taal, stage-gerelateerde vragen, vrijwilligersbeleid, registratie.
TiCa Vrolijk
Activeringscoach
Mijn motto:
‘Wees regisseur van je eigen leven!’
T: 06-21 51 43 85
E: tvrolijk@wmoradar.nl
Gebied
Delfshaven, wijken Coolhaven Eiland (CHE) en Schiemond
Je kunt bij mij terecht voor
Informatie omtrent vrijwilligerswerk, taalondersteuning, diverse activiteiten zoals sport en beweging.
Haso Korajlic
Activeringscoach
Mijn motto:
‘Bijna weekend…’
T: 06-21 84 92 24
E: hkorajlic@wmoradar.nl
Gebied
Middelend; Nieuwe Westen, Bospolder / Tussendijken
Je kunt bij mij terecht voor
Coachen, Managen, Werken, gesprekstechnieken.
Johnny Nokhai
Activeringscoach
Mijn motto:
‘Beter goed gepikt dan slecht bedacht.
’
T: 06-57 42 78 70
E: nokhai@wmoradar.nl
Gebied
Spangen en Oud Mathenesse
Je kunt bij mij terecht voor
Wet tegenprestatie.
Verhalen uit de praktijk
Mustafa, 55 jaar. Een goed verzorgd uiterlijk, keurig gekleed en modieus montuur. Hij kwam in 1997 naar Nederland en kon meteen aan de slag bij een bekende kalverslachterij aan de rand van Rotterdam. Hij werkt er in de logistiek. ‘Wegen, laden en de bedrijfsleider assisteren’, verteld hij in de spreekkamer van de activeringscoach.
Op de werkvloer van de slachterij wordt weinig gesproken en hard gewerkt. Van vijf uur’s morgens tot laat in de middag. Mustafa krijgt een relatie met een Nederlandse vrouw, samen kopen ze een huis. Tot zover geen vuiltje aan de lucht.
UWV
Dat verandert eind 2011. Bij het bedrijf vallen ontslagen. Het zijn vooral de wat oudere, lees: duurdere, werknemers die moeten vertrekken. Mustafa reageert aangedaan:
Ik begreep er helemaal niks van. Drie Marokkanen, een Turk en een Hollander moesten weg. Ik heb altijd goed gewerkt. In de metro kom ik mijn oude chef nog wel eens tegen. Die zegt: Mustafa jongen, je bent genaaid. En zo voel ik dat ook’.
Na 17 jaar einde oefening dus in de kalverslacht. Maar wat fout kan gaan, gaat vervolgens ook fout. Mustafa’s relatie loopt op de klippen. Zijn vriendin raakt ook haar baan kwijt. Het stel moet noodgedwongen hun huis verkopen en blijft met een restschuld achter. Mustafa wordt klant van het UWV, ontvangt een uitkering en solliciteert vijf keer per week. Hij haalt een map tevoorschijn. Daarin zitten ruim 250 sollicitatiebrieven. ‘Ik krijg vaak niet eens een reactie’. Ik ben te oud en als ik nog wat anders wil, dan vragen ze allemaal om ervaring’. De activeringscoach heeft met hem te doen. De ambtenaar kan hiervandaan ook niet kijken in de keuken van de slachter. Waarom moesten juist Mustafa en die andere mannen weg? Via de gemeente is nog geprobeerd om hem snel weer aan het werk te helpen. Hij haalde een veiligheidsdiploma (VGA), maar vanwege lichamelijke en psychische klachten is zijn inzetbaarheid beperkt. Bovendien spreekt Mustafa gebrekkig Nederlands. Hij krijgt in het buurthuis les in lezen en schrijven. ‘Het gaat al ietsjes beter’, zegt hij.
Deze 55-jarige werkzoekende is ontdaan door wat hem is overkomen, maar hij zit niet stil. Op dinsdag en woensdag gaat hij naar taalles. Elke zondagmiddag wandelt hij met zijn buurjongen Pim. Pim heeft een verstandelijke beperking en zit in een rolstoel. ‘Hij is mijn grootste vriend’, zegt Mustafa. De ouders van Pim vinden het geweldig dat hij hen helpt. ‘Als ik Pim met z’n rolstoel over het gras duw, dan lacht hij altijd heel hard en word ik vrolijk.
‘Tijdens het gesprek in de spreekkamer zegt Mustafa opeens: ‘Het is mij niet gegeven om zelf kinderen te hebben.’
In die boodschap schuilt verdriet. Hij komt uit een gezin met 11 kinderen en pakt zijn mobieltje erbij. Hij laat al zijn neefjes en nichtjes zien. Dat zijn er vooral veel. Ze wonen allemaal in het buitenland. Mustafa zou het liefst conciërge willen zijn op een Rotterdamse school. Hij heeft jarenlang kinderen voetbaltraining gegeven en legt een VOG(Verklaring Omtrent Gedrag) op tafel. In het verleden heeft was Mustafa een snelle rechtsbuiten bij voetbalvereniging Nieuwerkerk. Hij heeft vrijwilligerswerk gedaan in natuurspeeltuin Taka-Tukaland in Zevenkamp. Bezoekers verwelkomen, verkoop van consumpties, lichte schoonmaakwerkzaamheden. In de speeltuin leren kinderen waar eten vandaan komt, hoe gewassen groeien. Ze kunnen meehelpen in de tuin. Wegens ademhalingsproblemen (COPD) is Mustafa gestopt met dit werk. Hij is net begonnen bij Buurtwerk in Ambachtsland. Daar wordt gekookt met kinderen, Mustafa staat achter de bar en geeft sportlessen in de gymzaal. Hij zou ook wel gastheer willen zijn in een bejaardenhuis, ziekenhuis en bibliotheek. Dat is onbetaald werk.
Hij spreekt met de activeringscoach af dat hij doorgaat met taalles en vrijwilligerswerk. ‘Dan kijken we over een half jaar verder’. Die afspraak wordt vastgelegd, Mustafa zet z’n handtekening en zegt: ‘Ik heb het in Ambachtsland wel naar mijn zin hoor, maar ik zou graag nog een kans krijgen bij een echte baas.’
